Jak wyglądał zabieg krępowania stóp?

Między dziesiątym a dwudziestym wiekiem wśród kobiet w Chinach powszechnie stosowane było krępowanie stóp. Dopiero po blisko dziesięciu wiekach zaprzestano tego typu modyfikacji ciała, ze względu na fakt, iż przysparzał on wiele bólu i cierpień. Aby to zrozumieć, warto jest dowiedzieć się, w jaki sposób dokonywano tego właśnie zabiegu. Pozornie może się wydawać, że w owijaniu stóp bandażem nie ma nic złego. Można łatwo zmienić zdanie, uświadamiając sobie, że podczas bandażowania palce, z wyjątkiem wielkiego, zaginano w kierunku w taki sposób, że zwykle doprowadzało to do złamania kości śródstopia. Zwykle krępowania stóp u dziewcząt doglądały ich matki, wiedząc, że drobny rozmiar nogi będzie stanowił kartę przetargową podczas swatania dziewczyny. Mógł również umożliwić jej awans społeczny, który mógł być proporcjonalnie tym większy, im mniejsza była stópka. Przeprowadzanie zabiegu rozpoczynano u dziewczynek w wieku od pięciu do dwunastu lat. Oprócz krępowania, stosowano także specjalną dietę, której zadaniem miało być zmiękczenie kości, ułatwiające złamania i deformację. Po zakończeniu procesu dojrzewania i zagojeniu się ran, najkrótsze stopy miały od siedmiu do dziesięciu centymetrów długości. Nazywano je „złotym lotosem”.